NEFES'SİZ..

        

                               Gecenin soğukluğu, hissizliği ve acılarıyla selamlar..

Diğer gecelere nazaran kalbimin üzerindeki eli daha çok hissettiğim buz gibi bir gece bu.. Nefessiz akıttığım gözyaşlarım kalp ağrısı ile karışmış, dinlediğim şarkıların her sözü adeta kanımı çekiyor. Canımdan can götüren bir gece.. Ölümün çarpıcı gerçekliğini hayal dünyamda dibine kadar gördüğüm, sanrılarımın beynimi ele geçirdiği iğrenç bir gece. Mide bulantısı duyulacak kadar kötü bir gece. 

Geçmişin o tozlu raflardan inip yüreğime tozunu üflediği bir gece.. Yalnızlığımın acılarımla alay edip, zorbalığın dibini gösterdiği bir gece. Nasıl, neden, ne için bunları yazdığımı bilmiyorum. Daha doğrusu ne yazdığımı bilmiyorum. Sadece yazmak, nefes almak istedim bu gece. Yüzümü ıslatan yağmurlar durur belki diye yazayım dedim..

Çok zor günler geçirdim fakat artık sabrımın son demlerine geldiğim için o kötü olaylar altında daha çok eziliyorum. Hep öyle olmaz mı? Biz sonuna kadar savaşan, her düştüğünde yere daha sert basarak kalkan savaşçı insanlar değil miyiz? Değil miydik? 

Peki şimdi bizi ezen geçmiş mi yoksa affedişimiz mi? Affettiğimiz için yitirdiğimiz özsaygı mı bunca kederin kaynağı? Sahi neydi bize bu üç günlük dünyada dört dörtlük acı çektiren?

Omuzumuzda yılların yükünü taşıyarak yaşıyoruz. Her gün yenisini ekliyoruz. Hatta o kadar ki - şu an yaşadığım gibi - acımızı, canımızın kül oluşunu anlatacak kelime bulamıyoruz. Anlaşılamama telaşından mı yitirdik kendi dünyalarımızı? İstediğimiz neydi? Ben nefes istedim. Ben, benden çalınan hayatımı istedim. Ben yaşamak, ben, biz özgür olmak istedik. 

Modern hapishanelerde, sözüm ona ekmek elden su gölden, yaşıyoruz. Yaşamın devamını sağlayan neydi peki? Aş mı, su mu, iş mi, aşk mı? Hayat neyden ibaret?

Biz, yani ömrünü kederle kapatacak olan insanlar asla unutmaz. Yaşamadık, canımızdan çok parçalar bıraktık ama ufacık ümidimizin izinden gittik, gidiyoruz. Yaşamadık, yaşattırmadılar çünkü.. 

Hepinize kalbimde, dilimde yer vererek dualarıma katıyorum. Anlık nefes alma isteği ile yazdığım bu birkaç satırda hadsizlik ettiysem affola.. Ve son olarak dinlediğim şarkının en vurucu sözüyle sonlandırayım bu bilinmezce yazılmış yazıyı: 

"Her gece bu eski yaradan kan sızar..."